Osiem lat temu, w pierwszej naszej rozmowie, która ukazała się na łamach „Polityki” powiedział Pan: „Na te rzeczy »łatwiejsze«, z bajkową fabułą, przychodzi więcej widzów, bilety sprzedają się szybciej”. Stanowisko dyrektora Polskiego Baletu Narodowego objął Pan prawie piętnaście lat temu. Jak udało się Panu przekonać publiczność, że tryptyki takie jak Bolero+, czy wcześniej Echa czasu nie są gorsze od Bajadery albo Giselle.

Nie jest łatwo odpowiedzieć jednoznacznie na to pytanie, ale myślę, że publiczność nauczyła się lubić nasze wieczory złożone z kilku różnych baletów, a ja z kolei nauczyłem się tak programować te „składanki”, aby przyciągały one publiczność. To był pewien proces, ale jakość artystyczna jak również atletyzm naszych tancerzy są dla ogromnej rzeszy publiczności bardzo atrakcyjne i większość naszych przedstawień ma pełną widownię.