Już sam twórczy akt stanowił wtedy wyzwanie. Polskie rzeźbiarki XIX w., wśród nich Tola Certowicz, Natalia Andriolli, Felicja Modrzejewska, Maria Gerson-Dąbrowska, Helena Skirmuntt, tworzyły zgodnie z konwencjami i realiami epoki. W Paryżu Camille Claudel mogła sobie pozwolić na więcej. A jednak biografie nieznanych Polek i ikony światowej kultury, to niemal te same historie - kobiet przełamujących stereotypy, walczących o dostęp do zawodu rzeźbiarki, uznanie ich talentów, przestrzeń publiczną, swobodę wyboru tematów, zamówienia. Prezentowana 
w Muzeum Narodowym w Warszawie wystawa jest znakomitym przykładem jak udostępnić i spopularyzować wartościowy projekt badawczy, wydobyć z niebytu zapomniane artystki, włączyć w proces odkrywania ich twórczości i dyskurs o sztuce szeroką publiczność.