Data: 24/01/2021
Tekst ukazał się tutaj 24 stycznia 2021 roku.
„We’re here because we’re here”, aliancka piosenka śpiewana do muzyki „Auld Lang Syne”, nagrana w 1916 roku przez żołnierza Armii Brytyjskiej Edwarda Dwyera, w setną rocznicę wybuchu I Wojny Światowej wpleciona została w ścieżkę dźwiękową autorstwa Jocelyn Pook, skomponowaną do choreografii „Dust”, jednoaktowego współczesnego baletu Akrama Khana, dzieła, które zapoczątkowało jego współpracę z English National Ballet. Premiera odbyła się 2 kwietnia 2014 roku w Barbican Centre w Londynie, przedstawienie zarejestrowane 20 października 2015 w teatrze Milton Keynes w Buckinghamshire z udziałem Tamary Rojo i Fabiana Reimair możemy teraz wypożyczać z onlinowej biblioteki ENB „Ballet on demand”.
Khan jest mistrzem w budowaniu emocjonalnego napięcia; w działaniach scenicznych w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Posiada dar przekazywania tańcem fabuły, kreowania nastroju, wyrazistego ruchu, który odzwieciedla inspiracje towarzyszące procesowi twórczemu.
W „Dust” swój wyrafinowany język choreograficzny przeniósł na doskonale wyćwiczone ciała artystów English National Ballet; stworzył poruszające, oryginalne choreograficznie obrazy (już w jednej z pierwszych scen zwraca uwagę sposób ułożenia rąk tancerek i tancerzy); jego opowieść wciąga w przeżycia bohaterów baletu. Od wczoraj obejrzałam „Dust” już cztery razy i wciąż mnie intryguje.
Mężczyźni kopiący dla siebie okopy, które miały być dla nich azylem, opuszczający je, by walczyć z wrogiem, ginący i zakopani w ziemi, która wcześniej miała ich chronić; kobiety, które z gospodyń domowych stawały się robotnicami w fabrykach produkujących broń, narzędzia śmierci mężów, ojców, kochanków innych kobiet znajdujących się po przeciwnej stronie; wiersz Johna McCrae „In Flanders Fields” – to treści, które złożyły się na powstanie „Dust”.
„Jesteśmy tu dlatego, że tu jesteśmy” i w proch się obrócimy…Link do nagrania znajdą Państwo w tym miejscu. Warto też posłuchać Akrama Khana.
#Zostańwdomu i oglądaj taniec!
Czytaj też: